บุพการีที่เคารพ Season 2 EP.11 : ลูกต้องทำอย่างไร... เมื่อ ‘มะเร็ง’ ไม่ได้ทำร้ายแค่ร่ายกาย แต่พ่อแม่กำลังหมดกำลังใจ

2 ตุลาคม 2564

watch : INSPIRATION

‘มะเร็ง’ คือโรคร้ายอันดับหนึ่ง ที่เมื่อคนใดคนหนึ่งในบ้านเป็นแล้ว จะไม่ได้ป่วยแค่ร่างกาย แต่จิตใจก็จะแย่ลงไม่แพ้กัน แต่เมื่อเป็นแล้วต้องรักษา ลูกๆ หรือคนรอบข้าง จะเผชิญหน้าไปพร้อมกันอย่างไรเมื่อใจกำลังพังแต่ยังต้องเอาชนะมะเร็ง วันอาทิตย์ เวลา 10.00 น. (03 ต.ค. 64) "บุพการีที่เคารพ" ชวนล้อมวงคุยกับ ศ.นพ.ชวลิต เลิศบุษยานุกูล ศาสตราจารย์สาขารังสีรักษาและมะเร็งวิทยา ภาควิชารังสีวิทยา คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และร่วมแชร์ประสบการณ์โดย มาเรียม-ฑิตฐิตา ธงปราริน อายุ 28 ปี ลูกที่มีประสบการณ์ ดูแลแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็งเต้านม และคุณกระตั้ว-นันทพัทธ์ พนิตวรนันท์ อายุ 32 ปี เจ้าของ 'Sticky willy house’ ลูกที่มีประสบการณ์ ดูแลแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็งปากมดลูก

"ลุงต๋อย" ผู้เปลี่ยนวัยเกษียณที่เงียบเหงาเป็นงานสร้างรายได้หลักแสน จากการปลูกต้นไม้ใบด่าง

28 กันยายน 2564

watch : LIVING & HEALTH

มนุษย์ต่างวัยพาไปทำความรู้จัก ลุงต๋อย อติเลิศ ผ่องสุภา อายุ 64 ปี เจ้าของเพจเสน่ห์จันทน์บ้านลุงต๋อย อดีตข้าราชการบำนาญที่เปลี่ยนความเหงาในวัยเกษียณ เข้าสู่วงการไม้ด่าง เริ่มปลูก ศึกษาอย่างจริงจัง จนสามารถสร้างรายได้กว่า 7 แสนบาท ในระยะเวลาไม่ถึง 1 ปี

บุพการีที่เคารพ Season 2 EP.10 : เมื่อสังคมอายุยืนขึ้น จะอยู่อย่างไรให้มีคุณภาพ

26 กันยายน 2564

watch : INSPIRATION

มนุษย์ต่างวัยชวนลูกๆ ที่มีพ่อแม่อายุยืนมาล้อมวงคุย เมื่อลูกก็อยากให้พ่อแม่อยู่กับเราให้นานที่สุด อยากให้ท่านแข็งแรง เห็นลูกหลานค่อยๆ เติบโต แต่ยิ่งอายุมากขึ้นเท่าไรร่างกายก็ยิ่งเสื่อมโทรมลง ลูกก็ยิ่งต้องดูแลมากขึ้น อย่างนั้นในวันที่ท่านอายุยืนขึ้นลูกจะเตรียมพร้อมในการดูแลท่านอย่างไร ให้สุขทั้งลูกสบายทั้งพ่อแม่ มีอายุยืนอย่างมีคุณภาพ

เทเลเมดิซีน (Telemedicine) แอปพลิเคชันพบหมอออนไลน์ ยุค New Normal

24 กันยายน 2564

watch : FOOD & TRAVEL

มนุษย์ต่างวัยชวนรู้จักกับบริการ ‘เทเลเมดิซีน’ หาหมอยังไง ไม่ต้องไปถึงโรงพยาบาล ในช่วงที่โควิด-19 ยังไม่ซา การจะออกไปหาหมอของผู้ใหญ่ในบ้านอาจทำให้ลูกหลานหลายคนเป็นห่วง เพราะไม่อยากให้เสี่ยงต่อการติดเชื้อ แต่การไม่ได้พบแพทย์เพื่อดูแลโรคประจำตัวก็อาจเป็นความเสี่ยงต่อการเจ็บป่วยไม่แพ้กัน เทเลเมดิซีน (Telemedicine) โรงพยาบาลวิมุต พบแพทย์ได้แม้ตัวอยู่บ้าน ตัวเลือกใหม่ของผู้สูงวัยที่สามารถพบแพทย์ และติดตามอาการผ่านออนไลน์ได้แบบเห็นหน้ากันชัดๆ เหมือนอยู่ในห้องตรวจจริง รวดเร็วกว่าการมาโรงพยาบาล ช่วยลดโอกาสเสี่ยงที่ผู้สูงวัยต้องเดินทาง ประหยัดทั้งเวลาและค่าใช้จ่าย หากสูงวัยมีอาการเจ็บป่วยเบื้องต้นที่ไม่รุนแรง หรือติดตามอาการโรคประจำตัว Telemedicine คือตัวช่วยที่จะคลายความกังวลเกี่ยวกับปัญหาสุขภาพได้อย่างดี

บ้านธารกล่อมโฮมสเตย์กลางป่า อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ ที่เริ่มต้นธุรกิจด้วยการไม่สร้างหนี้

9 กันยายน 2564

watch : GENERATION GAP

"ความตั้งใจสูงสุดของแม่คือการทำธุรกิจแบบไม่สร้างหนี้" "บ้านธารกล่อม” โฮมสเตย์กลางป่าสุคชิค จ.เชียงใหม่ ที่เริ่มต้นโดย แม่ติ๋ม-ศิริพร เค็งสม วัย 54 ปี อดีตนักเทคนิคการแพทย์ที่มาริเริ่มบุกเบิกที่ดินริมลำธาร ในวัย 50 ปี จนกลายเป็นโฮมสเตย์สุดชิคขวัญใจวัยรุ่น แม่ติ๋มเป็นอดีตนักเทคนิคการแพทย์ที่ตลอดชีวิตการทำงานกว่า 30 ปี สิ่งที่ต้องเจอในแต่ละวันคือการพบว่าผู้คนส่วนใหญ่ล้วนเจ็บป่วยด้วยโรคมะเร็งเพราะสะสมความเครียดจากการใช้ชีวิต ทำให้แม่ติ๋มได้คำตอบของชีวิตว่า ถ้าไม่อยากมีชีวิตจบที่โรงพยาบาล ต้องปรับเปลี่ยนรูปแบบชีวิตเสียใหม่ และให้พาตัวเองไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี กินอาหารดี นั่นจึงทำให้แม่ติ๋มตัดสินใจทำงานเก็บเงิน เพื่อซื้อที่ดินและกลับไปใช้ชีวิตบั้นปลายท่ามกลางธรรมชาติที่ อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ เมื่อบ้านริมน้ำหลังแรกสร้างเสร็จเพื่อนๆ ต่างถูกใจ และขอมาพักด้วย จนแม่ติ๋มเห็นช่องทางว่าที่นี่สามารถรับแขกได้ ทำให้เธอตัดสินใจเปลี่ยนบ้านให้กลายเป็นโฮมสเตย์ และนั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างบ้านธารกล่อม ให้เป็นโฮมสเตย์ที่ใกล้ชิดธรรมชาติ ไม่มีเครื่องปรับอากาศ และออกแบบบ้านให้ใกล้ชิดริมลำธารให้มากที่สุด เพื่อจะนำพาคนที่รักในธรรมชาติเหมือนกัน ได้มาพบกัน แม้บ้านธารกล่อมจะเป็นที่นิยมในหมู่นักท่องเที่ยว แต่แม่ติ๋ม ยึดมั่นในการไม่สร้างหนี้ในช่วงบั้นปลายชีวิต ไม่กู้เงินลงทุนเพิ่ม แต่ค่อยๆ ต่อยอดจากกำไรในแต่ละปี ปัจจุบันมีบ้านกว่า 14 หลัง 14 สไตล์ ที่ใช้เวลาสร้างขึ้นมากว่า 5 ปี พร้อมทั้งทิ้งท้ายไว้ว่า “หากวันใดที่แม่รับแขกไม่ไหว ที่นี่จะกลับกลายไปเป็นป่าแบบไม่เหลืออะไรไว้เลย”

"ครัวป้าอ้อย" อาหารตามสั่ง รสชาติระดับภัตตาคาร รางวัลมิชลิน ไกด์ 2021 แห่งเมืองเชียงใหม่

3 กันยายน 2564

watch : LIVING & HEALTH

"ครัวป้าอ้อย" ร้านอาหารตามสั่ง รางวัลมิชลิน ไกด์ 2021 แห่ง จ.เชียงใหม่ ที่เริ่มต้นจากความรักในการทำอาหารมากว่า 30 ปี

จากที่โหล่ของชั้นเรียนโยคะที่เพิ่งเริ่มต้นในวัย 58 สู่เจ้าของสตูดิโอ ‘ฅนรักโยคะ’ ที่มีลูกศิษย์โยคะมากมาย

17 ตุลาคม 2564

read : WORK & BUSINESS

มนุษย์ต่างวัยชวนคุยกับ ครูเจี๊ยบ - อรเฉิด รังสิกุล เจ้าของสตูดิโอ ‘ฅนรักโยคะ’ วัย 70 ปี ครูสอนโยคะที่มีประสบการณ์สอนมากกว่า 10 ปี และมีลูกศิษย์มากมายเดินทางมาเรียนโยคะด้วยอย่างไม่ขาดสาย แต่กว่าจะถึงวันนี้ เส้นทางการเป็นครูโยคะของครูเจี๊ยบไม่ได้ราบรื่นแถมเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เพราะครูเริ่มต้นจากศูนย์ในวันที่อายุย่างเข้า 58 ปีแล้ว แถมเป้าหมายของครูเจี๊ยบไม่ใช่แค่การฝึกโยคะธรรมดา แต่ครูตั้งใจที่จะยึดอาชีพนี้ เป็นอาชีพสุดท้ายของชีวิตที่สามารถเลี้ยงตนเองได้ และนี่คือเรื่องราวความรักและศรัทธาต่อการสอน เพื่อให้ลูกศิษย์เรียนรู้ที่จะมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น หลอมรวมกับความตั้งใจอย่างเต็มเปี่ยมของครูเจี๊ยบแห่งสูตดิโอ ‘ ฅนรักโยคะ ’

"ข้าวบ้านก๋ง" ร้านอาหารตามสั่งขวัญใจเด็ก มช. แห่งเมืองเชียงใหม่ ที่ปรุงด้วยหัวใจของอาก๋ง วัย 72 ปี

11 ตุลาคม 2564

read : วัยนี้วัยดี

มนุษย์ต่างวัยพาไปทำความรู้จักร้านอาหารตามสั่งที่ตั้งอยู่หลังมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (มช.) ที่นักศึกษา มช. หลายรุ่นต่างยกให้เป็นร้านอาหารขวัญใจเด็ก มช. ที่บางคนเคยแวะมาฝากท้องเป็นประจำตั้งแต่เป็นเฟรชชี่จนเรียนจบปริญญา และพ่อครัวขวัญใจนักศึกษาคนนี้ก็คือ คุณปู่ท่าทางใจดี ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ที่มีชื่อว่า ประเสริฐ พฤกษาชาติ อายุ 72 ปี ที่เด็กเรียกกันติดปากว่า “ก๋ง” พ่อครัวที่ไม่ใช่แค่ปรุงอาหารให้อร่อยแต่ยังปรุงอาหารด้วยความใส่ใจ

‘Life is Fruity’ สารคดีที่สอนอย่างละมุนว่า การยืนระยะต้องใช้เวลาและการเดินทางอย่างช้าๆ แต่มั่นคงคือวิถีหนึ่งของการใช้ชีวิต

7 ตุลาคม 2564

read : LIVING & HEALTH

Life is Fruity (人生フルーツ) หรือชื่อภาษาไทยว่า ชีวิตนี้หอมหวาน คือสารคดีสุดละมุนหัวใจ ที่คว้ารางวัลสารคดียอดเยี่ยมประจำปี 2017 จากเวที Kinema Jumpo Award โดยมี เคนชิ ฟูชิฮาระ (Kenshi Fushihara) เป็นผู้กำกับ โดยสารคดีเรื่องนี้ถ่ายทอดเรื่องราวของ ชูอิจิ สึบาตะ สถาปนิกวัย 90 ปี กับ ฮิเดโกะ ภรรยาวัย 87 ปี ผู้ดำเนินชีวิตบั้นปลายด้วยกันอย่างเงียบสงบในบ้านหลังเล็กที่เต็มไปด้วยพืชผักและผลไม้นานาชนิดที่ทั้งสองลงมือเพาะปลูกเองด้วยความรักและเคารพต่อธรรมชาติ แม้อายุมากแล้ว แต่ทั้งคู่ยังเคลื่อนไหวได้อย่างแข็งแรงด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งไม้เท้าเวลาเดินเหิน สามารถช่วยเหลือตัวเองได้โดยไม่เป็นภาระลูกหลาน จะไปไหนหรือทำอะไรก็สามารถทำเองได้ และถึงแม้ว่าจะไม่มีเงินในบัญชีเป็นมรดกให้กับลูกหลาน แต่ทั้งสองก็มี Kitchen Garden ที่สามารถส่งต่อให้คนรุ่นหลังได้ใช้ประโยชน์ต่อไป ท่ามกลางยุคสมัยและวิถีชีวิตของผู้คนที่เปลี่ยนแปลงไป คนเจนฯ ใหม่ๆ หลายคนอาจเร่งรีบที่จะพบกับความสุข สมหวัง สำเร็จ หรือแข่งขันเพื่อให้ไปให้ถึงเป้าหมายในเวลาอันสั้น มนุษย์ต่างวัยชวนดูสารคดีเรื่องนี้ บางทีชีวิตเรียบง่าย ชีวิตที่ค่อยๆ บ่มเพาะประสบการณ์ อาจจะเป็นชีวิตที่เรากำลังตามหากันอยู่ก็ได้

“อยากทำงานตลอดไป” ความตั้งใจของผู้สูงวัยที่ทำให้ตลาดแรงงานของโลกไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

28 กันยายน 2564

read : วัยนี้วัยดี

ผลสำรวจกลุ่มแรงงานสูงวัย (50-64 ปี) จากการเก็บข้อมูลขององค์การเพื่อความร่วมมือและการพัฒนาทางเศรษฐกิจ พบว่า จากทั้งหมด 30 ประเทศ ทั้งในทวีปยุโรป อเมริกา และเอเชีย มีเพียง 4 ประเทศเท่านั้นที่แรงงานสูงวัยที่ยังอยู่ในตลาดงานมีเปอร์เซ็นต์น้อยลง ในขณะที่ประเทศที่เหลือทั้งหมดมีเปอร์เซ็นต์เพิ่มขึ้น โดยเฉพาะในอเมริกาและญี่ปุ่นที่มากกว่า 70 เปอร์เซ็นต์ของประชากรในวัยนี้ยังทำงานอยู่ ยกตัวอย่าง คุณยายวาซาโกะ วากามิยะ ชาวญี่ปุ่นวัย 84 ปี อดีตพนักงานธนาคารที่เพิ่งเคยใช้คอมพิวเตอร์เป็นครั้งแรกตอนก่อนเกษียณได้ไม่นาน เมื่อไม่กี่ปีก่อนตอนที่อายุได้ 81 ปี คุณยายวากามิยะขึ้นแท่นเป็นนักพัฒนาแอปพลิเคชันที่อายุมากที่สุดในโลกคนหนึ่ง โดยเดบิวต์ด้วยการเปิดตัวเกมชื่อ Hinadan เกมที่ได้แรงบันดาลใจจากเทศกาลตุ๊กตาญี่ปุ่น ผู้เล่นเกมนี้จะต้องจัดเรียงตุ๊กตาบนชั้นให้ถูกต้อง จน Hinadan กลายเป็นเกมที่ถูกใจผู้สูงวัยในญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะผู้สูงวัยที่เป็นผู้หญิงซึ่งคุ้นเคยและผูกพันกับเทศกาลนี้มาตั้งแต่ยังเด็ก สำหรับคุณยายวากามิยะ การเป็นนักพัฒนาแอปฯ ไม่ใช่แค่เรื่องของรายได้เท่านั้น แต่เป็นเหมือนสนามปล่อยของ ปล่อยพลังทางความคิด เพราะคุณยายให้สัมภาษณ์กับ CNN ไว้ว่า ยังมีไอเดียอีกมากมายและอยากจะทำแอปพลิเคชันใหม่ๆ อีก แต่ขอเวลาพัฒนาทักษะด้านโปรแกรมมิงของตัวเองให้เก่งกว่านี้ก่อน ซึ่งถ้าวัดจากคำพูดที่มุ่งมั่นในการพัฒนาตัวเองของคุณยายแล้ว Hinadan จึงไม่น่าจะเป็นแอปพลิเคชันเดียวที่เราจะได้เห็นจากแอปเดเวลลอปเปอร์รุ่นใหญ่รายนี้ ส่วนคุณยายลอร่า เอล ผู้เชี่ยวชาญด้านการเขียนแผนที่วัย 64 ปี ซึ่งมีงานประจำอยู่ที่รัฐแมริแลนด์ในอเมริกา บริษัทของเธอรับทำแผนที่ให้กับหน่วยงานของรัฐเป็นส่วนใหญ่ งานถนัดของเธอคือการทำแผนที่การบิน การเดินเรือ และทางด่วนต่างๆ คุณยายได้ให้สัมภาษณ์กับคลื่นวิทยุ WAMU 88.5 ว่า เหตุผลหลักที่เธอยังต้องทำงานเพราะเธอยังไม่มีเงินเก็บมากพอที่จะดูแลตัวเองในบั้นปลายชีวิต แต่สิ่งที่ดีที่สุดในการทำงานก็คือ ถึงจะเป็นการทำงานด้วยเหตุผลทางเศรษฐกิจ แต่การได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักถือเป็นความโชคดีของเธอและเป็นสิ่งที่ทำให้เธอยังนึกไม่ออกว่าวันที่เธออยากจะหยุดทำงานจะเดินทางมาถึงตอนไหน ความรู้สึกร่วมที่ผู้สูงวัยในหลายประเทศคิดตรงกันก็คือ การทำงานช่วยมอบคุณค่าและความหมายในการมีชีวิตอยู่ให้กับพวกเขา ถึงแม้ว่าเรื่องของรายได้จะเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้ผู้สูงวัยหลายคนยังต้องทำงานอยู่ และการขาดแคลนแรงงานในบางสาขาที่เกิดขึ้นในหลายประเทศก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง แต่ผู้สูงวัยจำนวนไม่น้อยเลือกทำเพราะยังสนุกกับการทำงาน และมองเห็นคุณค่าในสิ่งที่ตัวเองทำ ซึ่งไม่ต่างจากคนรุ่นใหม่ที่ตามหาความหมายในงานของตัวเอง และเมื่อมาถึงคำถามที่ว่า ตั้งใจจะทำงานไปจนถึงอายุเท่าไหร่ ก็ยังมีผู้สูงวัยที่ตอบว่า “ตลอดไป”

'วันเกษียณอายุ' ฟังคำแนะนำจาก 3 กูรู กับแนวทางทำให้ชีวิตวัยเกษียณมีความสุข

30 กันยายน 2564

read : SOCIAL

มนุษย์ต่างวัยชวนอ่าน 3 แนวทางการใช้ชีวิตหลังเกษียณ จาก 3 กูรู ที่จะมาพร้อมกับคำแนะนำสำหรับการรับมือกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต การเตรียมตัวเกษียณ ทั้งด้านร่างกายและจิตใจ รวมถึงด้านการเงิน-สวัสดิการ จาก ผศ.พญ.สิรินทร ฉันศิริกาญจน อาจารย์ประจำสาขาวิชาเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ ภาควิชาอายุรศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ ม.มหิดล ศ.ดร.นายแพทย์ พรเทพ ศิริวนารังสรรค์ และ ศ.ศศิพัฒน์ ยอดเพชร ผู้ทรงคุณวุฒิด้านสังคมศาสตร์ในคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ

‘พาผู้สูงวัยไปหาหมอ’ อาชีพใหม่ของเพื่อนซี้วัย 59 กับความตั้งใจดูแลผู้สูงวัยไม่ต่างจากดูแลพ่อแม่ของตัวเอง

7 กันยายน 2564

read : วัยนี้วัยดี

เมื่อผู้สูงวัยเพิ่มจำนวนขึ้น แต่คนที่สะดวกพาไปโรงพยาบาลได้กลับลดจำนวนลง การพาพ่อแม่ไปโรงพยาบาลจึงเป็นปัญหาที่แก้ไม่ตกสักที เพราะภารกิจนี้ไม่ใช่เรื่องใช้เวลาแป๊บเดียว แม้แต่โรงพยาบาลเอกชนก็ยังต้องมีการไปติดต่อตามจุดต่างๆ กว่าจะครบทุกขั้นตอน ไม่ต้องพูดถึงโรงพยาบาลรัฐซึ่งเป็นที่ีพึ่งของคนส่วนใหญ่ที่มักจะต้องไปรอคิวตั้งแต่เช้าตรู่ ต้องติดต่อข้ามตึก หรือภาพคุ้นตาของเก้าอี้ที่ไม่พอรองรับจำนวนผู้ป่วยและญาติจนต้องนั่งเลยจากหน้าห้องตรวจไปไกล ในขณะที่ใจก็คอยพะวงว่าพยาบาลเรียกชื่อแล้วจะไม่ได้ยินหรือเปล่า ทั้งยังต้องเดินหลบคน หลีกเตียงคนไข้และวีลแชร์ จนการพาพ่อแม่ไปโรงพยาบาลแต่ละครั้งดูจะใช้พลังงานมากกว่าการทำงานเสียอีก หากประเมินสถานการณ์แล้วไม่อาจตัดใจส่งผู้สูงวัยให้ลุยเดี่ยวไปเองได้ ส่วนตัวเลือกข้างบนก็ไม่ลงล็อกสักข้อ เราขอชวนทำความรู้จักบริการแนวใหม่ที่ก่อตั้งด้วยสปิริตของสองเพื่อนซี้วัย 59 ปี อ๊อด-วรรณวิภา มาลับนวล และ อั๋น-เนรมิต จุลละสุวรรณ กับธุรกิจให้บริการ ‘พาผู้สูงอายุไปโรงพยาบาล’ ด้วยการดูแลระดับพรีเมียมที่สร้างความไว้ใจให้กับลูกค้ามานานกว่า 3 ปี