ตัวเองก็พิการทำไมจะต้องช่วยคนอื่น !!

สำหรับ “จุ๋ม” สุกานดา สุริยะรังษี หญิงพิการติดเตียงที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ กลับมองว่าความทุกข์ความเดือดร้อนของ “เพื่อนผู้พิการ” เป็นภารกิจของชีวิตเธอมากว่า 6 ปี และเธอเลือกที่จะทำมันเพราะ “ความสุข” ทันทีที่รู้ว่าเพื่อนผู้พิการในจังหวัดตรังไม่ได้รับสิทธิคนพิการด้านต่างๆ ไม่มีผ้าอ้อม ไม่มีข้าวสาร อาหารแห้ง ไม่มีข้าวของเครื่องใช้จำเป็นต่างๆ ฯลฯ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามทุกข์ยากช่วงวิกฤตโควิด 19 เธอจะไม่รอช้าและพยายามหาหนทางช่วยเหลือทันที โดยมีวีลแชร์ไฟฟ้าเป็นเสมือน “ขา” ที่นำพาเธอออกไปทำเรื่องดีๆ เพื่อผู้อื่น ไม่ว่าจะลงพื้นที่เยี่ยมบ้านเพื่อนผู้พิการ เพื่อนำข้าวของจำเป็นต่างๆ ไปแบ่งปัน พร้อมกับไปรับฟังทุกข์สุขและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน แม้บางครั้งหนทางจะไกล ลำบากทุลักทุเล แต่สำหรับเธอนั้นพร้อมจะก้าวข้ามทุกข้อจำกัด แบบถึงไหนถึงกันและทำด้วยใจที่เกินร้อย

นอกจากนี้เธอยังขับวีลแชร์ขึ้น-ลง หน่วยงานราชการต่างๆ อยู่เป็นประจำ เพื่อประสานและติดตามการช่วยเหลือคนพิการในเรื่องต่างๆ เพราะอยากให้เพื่อนผู้พิการได้เข้าถึงสิทธิที่แท้จริง ซึ่งจากการที่เธอช่วยจริง ทำจริง โดยไม่หวังผลตอบแทนอะไร ทำให้ “ชมรมคนพิการเทศบาลนครตรัง” กลายเป็น “ที่พึ่ง” และ “แสงแห่งความหวัง” ของเพื่อนผู้พิการแห่ง จ.ตรัง