“ลูกหลานของฉันทั้งผลักทั้งดันให้ฉันกลับไปเรียนให้จบ” จอยซ์ ดีฟาว (Joyce DeFauw) คุณย่าทวดวัย 90 ปี บอกในวันที่เธอมีหลานๆ ถึง 17 คนแล้ว แถมยังมีเหลนอีก 24 คน จากลูกทั้งหมด 9 คน ซึ่งในวันที่เธอรับปริญญา เธอต้องนั่งวีลแชร์ขึ้นไปบนเวที แล้วค่อยๆ ก้าวเดินต่อไปพร้อมไม้เท้า ท่ามกลางเสียงปรบมือดังกึกก้องทั้งหอประชุม
นี่คือเรื่องราวอันเหลือเชื่อของอดีตนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยนอร์เทิร์นอิลลินอยส์เมื่อปี 1951 ซึ่งความรักทำให้เธอต้องหยุดเรียน แต่แล้วเธอได้กลับมาสานต่อภารกิจเดิมจนสำเร็จในอีก 71 ปีต่อมา “จงอย่ายอมแพ้นะ” เธอบอก
วันที่คั่งค้าง
ย้อนไปในปี 1951 นางสาวจอยซ์ วีโอลา เคน (Joyce Viola Kane) กำลังจะเป็นบัณฑิตคหกรรมศาสตร์อยู่แล้วเชียว แต่แผนชีวิตของเธอกลับตาลปัตร เมื่อได้พบชายหนุ่มผู้มีนามว่า ดอน ฟรีแมน ซีเนียร์ (Don Freeman Sr.) ที่โบสถ์ ผู้ขโมยหัวใจของเธอไป
“ฉันเรียนไปตั้ง 3 ปีครึ่งแล้ว แต่ต้องเลิกเรียนเพราะมาเจอเขา” คุณย่าทวดเล่าถึงพลังแห่งรัก ซึ่งชักนำให้ทั้งคู่แต่งงานกันในปี 1955 และมีลูกด้วยกัน 3 คน ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตจากไป ทำให้เธอตกพุ่มม่ายอยู่ 5 ปี และตัดสินใจแต่งงานใหม่อีกครั้งกับรอย ดีฟาว (Roy DeFauw) จนมีลูกด้วยกันอีก 6 คน (รวมแฝด 2 คู่) ปัจจุบันเขาได้จากเธอไปแล้วเช่นกัน
ในปี 2019 คุณย่าทวดหวนคิดถึงบางอย่างที่เธอทิ้งไว้เบื้องหลัง “คงเป็นเพราะฉันเคยบ่นให้ลูกๆ ได้ยินมั้งว่า ฉันยังเรียนไม่จบ พวกเขาเลยทั้งผลักทั้งดันให้ฉันกลับไปเรียนให้จบ”
วันที่กลับมาสานต่อ
อย่างไรก็ตาม การกลับมาเรียนใหม่ในครั้งนี้ของคุณย่าทวด ไม่ใช่การเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยเหมือนปี 1951 แต่เป็นการเรียนออนไลน์ในบ้านพักคนชรา ซึ่งดอน (Don) ลูกชายคนโตจาก 9 คนของเธอ ช่วยจัดการระบบคอมพิวเตอร์ ตั้งแต่ตั้งค่า ซื้อกล้องมาติด และสร้างบัญชีอีเมลให้
“นี่คือคอมพิวเตอร์เครื่องแรกในชีวิตฉัน และลูกของฉันช่วยสอนวิธีใช้” คุณย่าทวดบอก “คุณยายรู้สึกขอบคุณคอมพิวเตอร์มาก เพราะช่วยท่านได้มากเลย” เจนน่า ดูลีย์ (Jenna Dooley) หลานยาย 1 ใน 17 คน ซึ่งเป็นศิษย์เก่านอร์ทเทิร์นเหมือนกันบอก
แต่แล้วเมื่อเข้าสู่ปี 2020 ซึ่งทั่วโลกเผชิญสถานการณ์โควิด-19 ทำให้คุณย่าทวดถูกตัดขาดจากลูกหลาน “บางทีคุณยายก็หงุดหงิด ฉันต้องคอยบอกท่านว่า นี่คือระหว่างทางนะคะคุณยาย” หลานยายบอก “บางทีฉันก็แบบว่า ไม่เอาละ แต่ฉันก็ไม่ล้มเลิก” คุณย่าทวดบอกบ้าง ซึ่งเป็นเพราะเธอได้กำลังใจจากลูกหลาน รวมทั้งเพื่อนๆ และเจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยด้วย โดยเฉพาะผู้อำนวยการฝ่ายการศึกษาทั่วไป
คุณย่าทวดใช้เวลาเรียนอยู่ 3 ปี (รวมภาคเรียนฤดูร้อนด้วย) ทำให้กิจกรรมนี้กลายเป็นกิจวัตรของเธอ “คุณยายเป็นคนมีระเบียบมาก เมื่อท่านมีกิจวัตรแล้ว ท่านจึงต้องทำกิจวัตรต่อให้จบ” จนในที่สุดวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง “สิ่งที่เริ่มไว้ เมื่อทำสำเร็จได้ มันงดงามมาก จงอย่ายอมแพ้นะ” คุณย่าทวดบอก และเสริมว่า เธอรู้ดีว่านี่คือหนึ่งในเรื่องที่ยาก แต่ชีวิตคนเรามักเป็นแบบนี้ คือมีจังหวะที่ขึ้นและลงอยู่
“คุณยายของฉันเป็นคนพิเศษมาก ท่านรักการเรียนรู้ และรักการสอน ดังนั้น ฉันจึงอยากฉลองความสำเร็จของคุณยายด้วยเค้กโรยน้ำตาลแสนอร่อยสักก้อน” หลานยายพูดซะน่ารับประทาน งั้นพวกเราคงต้องร่วมฉลองไปกับคุณย่าทวดวัย 90 ผู้สร้างแรงบันดาลใจให้ทุกคนด้วยการกลับมาสานต่อภารกิจเดิมเมื่อ 71 ปีก่อนแล้วล่ะ
มีเพื่อนๆ คนไหนไหมครับที่มีเส้นทางชีวิตเฉียดๆ คุณย่าทวด จอยซ์ ดีฟาว เล่าให้เราฟังบ้าง หรือจะอวดรูปสมัยรับปริญญาก็ได้นะครับ อยากรู้ว่าเส้นทางการเรียนของแต่ละคนเป็นอย่างไรกันบ้าง ?
