“วันหนึ่งหมอโทรศัพท์มาบอกว่า พ่อประสบอุบัติเหตุโดนรถชน เลือดคั่งในสมอง หลังจากพ่อฟื้นขึ้นมาก็มีภาวะอัลไซเมอร์ จำลูกตัวเองไม่ได้ จำอะไรไม่ได้เลย ลืมแม้กระทั่งการใช้ชีวิต หลงลืมหนักขึ้นเรื่อยๆ ถึงขั้นเคยเดินหายออกจากบ้าน ไปเจออีกทีที่โรงพักในสภาพที่ถูกคนอื่นทำร้ายมา
“เราเคยมองเห็นพ่อเป็นฮีโร่มาตลอด แล้ววันหนึ่งเขาดูแลตัวเองไม่ได้ มันเศร้านะ แต่การที่ผมได้มาดูแลพ่อมันก็ทำให้หลายอย่างในชีวิตผมค่อยๆ เปลี่ยนไป จากที่เคยเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ทุกวันนี้ผมคิดแค่ว่าต้องเอาความสุขของพ่อเป็นที่ตั้ง”
มนุษย์ต่างวัยชวนฟังเรื่องราวของเอ็ดดี้-พิทยา อ้มวิชา วัย 30 ปี ปัจจุบันทำงานเป็นพนักงานบริษัทเอกชน และรับหน้าที่ดูแลพ่อวัย 61 ปี ที่กลายเป็นผู้ป่วยอัลไซเมอร์ ร่วมกับพี่สาว สุวรรณา อ้มวิชา วัย 35 ปี
ในขณะที่ต้องทำทั้งหน้าที่ลูก และหน้าที่การงานไปพร้อมกัน ช่วงแรกเอ็ดดี้และพี่สาวพยายามใช้ทุกวิธีในการช่วยกันดูแลพ่อ ไม่ว่าจะเป็นการจัดสรรเวลาผลัดกันดูแล การเขียนโพสต์อิทแปะตามสิ่งของในบ้าน ห้องน้ำ ในระหว่างที่ลูกออกไปทำงาน ติดกล้องวงจรปิดเพื่อสื่อสารกับพ่อในระหว่างวัน และการพาพ่อออกไปทำกิจกรรมนอกบ้านเพื่อฟื้นฟูสภาพจิตใจ เพื่อทำให้ตัวเองและพ่อสามารถอยู่ร่วม ยอมรับและปรับตัวกับโรค ‘อัลไซเมอร์’ ให้ได้
