“ไม่มีใครอยากถูกลืม และหน้าที่ของผมคือการบันทึกความทรงจำที่ชัดเจนที่สุดในวันที่ผู้เฒ่าผู้แก่ยังมีชีวิต เพื่อเก็บไว้ให้ลูกหลานดู”
มนุษย์ต่างวัยพาไปทำความรู้จักเรื่องราวหลังเลนส์กับโครงการถ่ายภาพคนแก่ทั้งหมู่บ้านของอาจารย์ วิชาญ สุมาลี อาจารย์สอนถ่ายภาพและช่างภาพประจำจังหวัดมหาสารคาม ที่ตัดสินใจทำโครงการถ่ายภาพหมู่บ้านจากการเดินทางบันทึกเรื่องราววัฒนธรรมทั่วจังหวัดมหาสารคาม และได้มอบภาพถ่ายให้คุณตา คุณยาย เพื่อตอบแทนในการมาเป็นแบบถ่ายภาพ
จากตอนแรกที่ตั้งใจถ่ายภาพเพื่อให้เป็นของขวัญแก่คนเฒ่า คนแก่ แต่เขากลับค้นพบว่า ผู้สูงอายุหลาย ๆ คนไม่เคยมีภาพถ่ายตัวเองเก็บไว้เลย เคยถ่ายแค่ภาพบัตรประชาชน สิ่งที่คุณตา คุณยาย บอกกับอาจารย์คือ จะได้เก็บไว้ให้ลูกหลานดูเวลาจากโลกนี้ไปแล้ว ทำให้หลายต่อหลายครั้งภาพที่ถ่ายได้กลายเป็นภาพที่ถูกใช้ในงานวันสุดท้ายของชีวิต